AğLayarak uyanıyor teLefon, cevap veriyorum yakarı$ına. Numara +9'un izinde ya, ßende ßir heyecan;
"Efendim?" diyorum.
Zihnimde görüntüsünü oLu$turamadığım ßir ses, tanıdık; "Merhaßa." diyor.
Derinden geLen, kısa, net ßir merhaßa..
YıLLar sonra geLen ßu konu$manın nedeni açıkLanıyor ßiraz mahçup, ßiraz pi$man.. AnLatma sırası ßana geçiyor;
"Na'pıyorsun?"
"ÇaLı$ıyorum, sonunda oLmak istediğim yerdeyim.."
OraLarı özLüyorum, kar$ıya'nın sahiLi, aLsancak'ın çimenLeri, ßornova'nın gereksiz kaLaßaLığı ßurnumda tütüyor..
"Hava nasıL?" diyor ses,
"ßurda hep yağmur yağıyor ve yağmurda ısLanmak ßağımLıLık haLini aLıyor. ßahar kapınızdadır, iLk cemre dü$mü$tür oraLarda?" diyorum..
Tam tahmin ettiğim gißi, onayLanıyor güne$in günLeri aydınLattığını.. ßu saçma konu$ma niye yapıLıyor? Ve i$te ßir özür, ufukta görünüyor..
derinden geLen, kısa, net ßir sessizLik..
"Ne zaman geLeceksin?" diyor..
"Doğum günümde sanırım"
gißi ßeLirsiz ßir cevap çıkıyor ağzımdan.
"ßu sefer kutLayaLım, haßer ver geLdiğinde."
ßeynime hücüm eden cümLeLerden, görüntüLerden, anıLardan ve acıLardan zar zor sıyrıLıp ağzımdan çıkmı$ ßuLunan
"Peki."
cevaßının $a$kınLığına kapıLıyorum.
"İyi geceLer" diyor, "HaßerLe$eLim."
"HaßerLe$iriz.."
Kapanan teLefonu eLimden ßırakmadan tu$Ların ırzına geçiyorum; kaveLerimden ßiri uyanık oLmaLı!
|
