| Kasım 02, 2009 |
| hér $éy oLaßiLir insan |
ßuLanıyor zihnim, fonda usuL usuL Portishead çaLıyor.. GüLüyorum, kim ßiLir neye.. $ekiL deği$tiriyorum..
ßen ßir masayım o dakika itißariyLe; bir çok $eyi sırtında ta$ıyan. ßir ßacağı aLt kata kaçıyor istemeden, $ekiL deği$iyor, ßir gramofonum o dakika.. Eski kırkße$LikLerden nameLer e$Liğinde.. İğnesi ßir araßanın boyasını ayırıyor kemiğinden, istemeden. Sonra o iğne ßir dağa dönü$üyor, iğnenin ucu çizgi fiLmLerde resmediLen zirve oLuveriyor.. Tek ßa$ıma orada duruyorum ve kahkahaLar atıyorum. Dü$mekten de korkuyorum esasen, oLsun varsın, dü$ü$ümü dü$ündüğümde daha da güLüyorum.
Kafamdaki tüm ritim duygusunu katLediyor o anda, parmakLarını $ıkLatıyor.. ßurada neLer oLuyor? Cevaßı ßir kahkaha. Ve ßir tane daha, ve ßir tane.. Aman, neyse, o anda ßir ördeğim ne de oLsa; yavruLarımı gören yok mu acaßa?
Ne yaptığını soruyorum ısrarLa, uzanıyor yere dü$en su $i$esine, metronom gidiyor o an, su kaßağı geLiyor yerine, bir kahkaha daha.. "Kayık.." diyor; ".. rahmetLi ßaßam o kayığa ßinmeyin derdi, ßiz hiç ßinmedik o kayığa." Kayık nerden geLip nereye gidiyor ya da o kayığa neden ßiniLmiyor pek anLamıyorum, Phocahontas'ım ßen o an; eL saLLıyorum. Ve ßir kahkaha daha patLıyor dudakLarda.
ßirden ßire ayakta ßuLuyorum kendimi, ßir sahneye dü$mü$üm meğer; "ßeni sizLer yarattınız.." seLamı veriyorum; oo, hayır, ßir mikrofon ayakLığı oLmak için çok gencim o an, sahneLere yakı$ıyorum. AyakLarımı sürüye sürüye oturuyorum koLtuğa ama asLında ßen ßir uydu çanağında oturmu$ ayakLarımı saLLıyorum dünyaya. O da saLLıyor, kangren oLmu$ meğerse. ELLerim ü$üyor, donuyorum.
Ve ßir kahkaha daha.. |
posted by Jaérn. @ 01:07  |
|
|
|
|
