| Ekim 23, 2009 |
| son sahné. |
ÇatıLarda pinekLemeyi severim ßen, tam da o garip kırmızı renkteki kiremitLerin üzerinde. Her $ey yerin dibinde kaLır çünkü orada, çıkaßiLdiğin kadar yüksekte, tanrıyLa yüz yüze.. ßir kağıt mendiL ßırakırsın ßo$Luğa, nereye gideceğini merak ederek.. SaLınır sonsuza kadar gideßiLirmi$çesine, ßiLemez, göremez, duyamaz ve kokLayamaz. NedenLeri sorguLayamaz. Uçuyordur sadece.. AğLayan ßir adamın yanı ßa$ına dü$er ßeLki, ßeLki çamura, ßeLki kaLaßaLıkLarın tam ortasına; gerçek ßo$Luğa..
Tüm kararLar uçan ßir mendiL esasında, aßartıLdığı kadar zor değiL uçu$una ßırakmak.. GözLerimi kapatıyorum ve kesiLiyor ayakLarım yeryüzünden. YükseLmek istiyorum, nefes aLaßiLeceğim son noktada tanrıyLa göz göze geLmek. Geride kaLanLarı görmek istiyorum 342 sefer sayıLı uçu$uma adım atarken ve kocaman ßir güLümsemeyLe eL saLLarken; orada kimLer oLacak ßiLmek istiyorum. ßüyük ßir jüßiLe oLacak dünyanın ßu kesimindeki hayatıma..
Eksik oLacak ßiLiyorum, vaLizimin iç gözünde, en dipLerde sıkıca ağzı kapatıLmı$ ßir zarfın içinde ke$keLerim oLacak pe$im sıra geLen, heyecanım oLacak; ßuruk kaLßimi ayakta tutacak..
Peki o sahnede, eLim kimden kopacak? |
posted by Jaérn. @ 01:56  |
|
|
|
|
