Nisan 28, 2009
yıLLar sonra..
Lo$ ßir odada uyanmak huzur veriyordu O'na..
ELLerine ßaktı amaçsızca, ya$Lanmı$ derisinin her ßir kıvrımına nedenini sordu. DokundukLarı, hissettikLeri, hazırLadıkLarı.. Ya da hepsiydi neden..

Kapı açıLdı, hayatta kaLan en ßüyük nedeniydi geLen, kahvaLtı hazırLayacakLardı ßirLikte, sonra annesi de katıLacaktı onLara, ßeLki parka giderLerdi..
GüLünce daha da ßeLirginLe$ti teninin çizgiLeri. Yerinden doğruLdu "Günaydın küçük kurßağa." dedi çıkartaßiLdiği en çocukça sesLe.

Aynaya ßakmak hep güzeLdi, hiç küsmemi$ti ki.. Ve $imdi çocuğunun çocuğuyLa aynı aynada, aynı karede oLmak; ßamßa$kaydı.. UzakLara gitti, gençLik yıLLarına; üniversiteyi kazandığı güne döndü, merdivenLerden nasıL dü$tüğünü anımsadı.. Ve tek ßa$ına kurduğu hayatı.. Ve o hayata dahiL ettiği adamı.. ßa$ka ßir yerde çektikLeri sıkıntıLarı dü$ündü.. Saç fırçasını aLdı yerinden, küçük hanıma ait oLan sandaLyeyi önüne çekti, "Hadi ßakaLım." dedi.
Kızın saçLarı onunkine ßenziyordu, genetik iLginç ßir $ey diye geçti akLından.. Sonra kendi kızının çocukLuğu geLdi gözünün önüne.. Onu her yaz yaLnız ßırakmak zorunda oLu$u sızLattı içini, bütün kı$ ßoyunca "Anne, ßu yaz gitme noLur.." diye diretirdi, sonra ßaßasıyLa yaptıkLarı tatiLi anLata anLata ßitiremezdi.

ELLerinde doLa$an ipekLiğe $ükretti o an.. Sevdiği adamın fotoğraftan güLümsediğini gördü sanki, O da mutLuydu ßeLLi ki. O kadar zordu ki O'nsuz uyanmak.. Neyse ki uzun yıLLar ßoyunca ßiriktirdiği anıLar vardı ve ßüyüttükLeri çocukLarı.

Kapının çaLını$ıyLa irkiLdi..
Ne kadar üzün sürmü$ oLaßiLirdi ki?
Kedi yavrusu gißi ßacakLarında sızmı$ oLan küçük kıza ßaktı, kucakLadı, yatağa yatırdı..
Kapıyı açtı, geLen kızıydı.. Çok erkendi sanki. " SarıLdıLar. "ßaßama gidecek miyiz anne?" dedi. Toprağa ßakarak O'nu hayaL edecek oLmak içini ßurktu, "YaLnız gitmek istiyorum." dedi; "Sen kızınLa iLgiLen tatLım."

YoL uzun sürdü ya da ona öyLe geLdi. ßeLki de artık araßa kuLLanmamaLıydı, kestiremedi. Yürümek istedi, ßiraz hava aLmaLıydı ßeLki de.. KuLağındaki tını tanıdıktı, $arkıyı severdi.. SöyLedi;

" I hear a voice "You must Learn to stand up for yourseLf
cause I can't always ße around"


When you gonna make up your mind, when you gonna Love you as much as I do?
When you gonna make up your mind, cause things are gonna change so fast..
ALL the white horses are stiLL in ßed.
I teLL you that I aLways want you near..
You say that things change my dear. "

ßeyaz mermerLerin soğukLuğu uzaktan ßiLe hissediLir geLdi o an.
YakLa$tı, dertLe$meLiydi, anLatmaLıydı. Çok özLemi$ti. Uzun uzun anLattı, çocukLardan, dünyadan, haßerLerden, yeni çıkan aLßümLerden, küreseL ısınmanın sonuçLarının dünyayı nasıL ya$anmaz ßir yer haLine getirdiğinden ßahsetti.. "ßiz Günay'La .. " dedi, sözü yarım kaLdı; güLecek kimse yoktu ki.. Oysa hep güLmü$Lerdi ßu repLiğe..

KaLßi sıkı$tı ßirden, kendi anne ve ßaßasını istedi yanında, oLamazdı.. Acıydı ve sancıLı.. Nefes aLmaya çaLı$ırken ßir $eyLer söyLedi toprağa.. Torununu öpmeyi unutmu$tu.
Son kez, Lanet oLsundu..
posted by Jaérn. @ 03:48  
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home
 
 
 

qénéLdé özéLdé
ßana daiR.


ßastét
tüßinqén, aLmanya.
vé dévaMı..

tükétiLmi$ sayfaLar.
ßüyütéç..
Hayata ßağLan..